راز و نیاز با معبود

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌كنم …
گفتی: فانی قریب 
     .:: من كه نزدیكم (بقره/۱۸۶) ::.

گفتم: تو همیشه نزدیكی؛ من دورم… كاش می‌شد بهت نزدیك شم …
گفتی: و اذكر ربك فی نفسك تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال 
     .:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد كن (اعراف/۲۰۵) ::.

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد! 
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لكم 
     .:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) ::.

گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشی …
گفتی: و استغفروا ربكم ثم توبوا الیه 
     .:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه كنید (هود/۹۰) ::.

گفتم: با این همه گناه… آخه چیكار می‌تونم بكنم؟      
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده 
     .:: مگه نمی‌دونید خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌كنه؟! (توبه/۱۰۴) ::.

گفتم: دیگه روی توبه ندارم ...
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب 
     .:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.

گفتم: با این همه گناه، برای كدوم گناهم توبه كنم؟  
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا 
     .:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) ::.

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟ 
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله 
     .:: به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌كنم 
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
     .:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرك      
گفتی: الیس الله بكاف عبده 
     .:: خدا برای بنده‌اش كافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟ 
گفتی:یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا و سبحوه بكرة و اصیلا هو الذی یصلی علیكم و ملائكته لیخرجكم من الظلمت الی النور و كان بالمؤمنین رحیما 
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریكی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/۴۱-۴۳) ::.

منبع: چرخ و فلک

 اللهم اءن لم تكن غفرت لنا فى ما مضى

من شعبان ، فاغفرلنا فى ما بقى منه .

(خدايا! اگر در اين مدت كه از شعبان گذشته ،

ما را نبخشيده اى در مدتى كه از آن مانده ما را بيامرز)

 در باقيمانده اين ماه ، اين دعا را زياد تكرار كن 

نیایش ومناجات

الهی:
اگر می آزمایی، توان تحمل و صبر مرا زیاد کن
اگر می آموزی، ادراکم را وسعت بده
اگر می بخشایی ، ظرفیتم را افزایش بده
اگر می ستانی ، گوهر کمالم را ارزونی کن
اگر می رهانی......خدایا
حتی لحظه ای مرا به حال خود رها مکن که نیاز 
نیازمندان را تنها تو پاسخگویی که بی نیاز از هر نیازی.

....ما را ببخش به خاطر تمام درهایی که زدیم و هیچکدام خانه تو نبود....

فرازی از دعای عرفه به قلم استاد سید مهدی شجاعی

  ای آنکه از خیانتهای چشم آگاه است و از پنهانیهای دل با خبر!‌

ای آنکه آینده را می‌داند و نیامده را می‌شناسد!

ای آنکه او را جز او نمی‌شناسد و از او جز او خبر ندارد!

ای آن که زمین را از آب انباشت و هوا را با آسمان مسدود کرد!

ای کسی که مهربانترین نامها و کریمترین اسمها از آن اوست!

ای بخشنده‌ای که عطاهایش هرگز تمام شدنی نیست، جاده کرامتش انتها ندارد و باران مهرش توقف نمی‌پذیرد!

ای برانگیزنده همت کاروانیان برای نجات یوسف در خشکسالی بیابان!

و ای در آورنده او از چاه،

و ای گمارنده او به سلطنت پادشاهی از پس عبودیت و بندگی!‌

و ای بازگرداننده او به یعقوب، پس از آنکه چشمهایش به سپیدی نشست!‌ و او همچنان خاموش و خویشتندار بود.

ای بردارنده و برطرف کننده غم و اندوه و ابتلا از ایوب،

ای بازدارنده دستهای ابراهیم از ذبح فرزند ارجمندش! فرزندی که در نهایت عمر و منتهای پیری نصیبش شده بود.

ای آنکه دعای ذکریا را مستجاب کرد و یحیی را بدو بخشید، و او را تنها و بی کس فرو نگذاشت! ‌

ای آنکه یونس را از شکم ماهی نجات داد!

ای آنکه دریا را برای بنی اسرائیل شکافت و نجاتشان داد و فرعون و سپاهیان را غرقه ساخت!

ای آنکه بادها را بشارت دهندگان و طلایه داران باران رحمت خویش قرار داد!

ای آن که بر بندگان نافرمان خویش شتاب روا نمی دارد!

ای آنکه در ازای ناسپاسی من، محرومم نکرد و تدارک حرمان ندید!

خطاهای من گسترش یافت ولی رسوایم نساخت.

گناهانم عظیم شد ولی آبرویم را نبرد.

لغزشهایم فزونی گرفت، و او پرده حیثیتم را ندرید.

مرا غرقه در نافرمانی خویش دید، ولی شهره بدنامی‌ام نکرد.

ای آنکه بر سواد معاصی من قلم ستر کشید و پرده آبرویم را به گناه فاحش ندرید!

ای آنکه با خوبی و احسانش خود را به من نشان داد؛ و من با بدیها و عصیانم در مقابلش ظاهر شدم!

ای آنکه به ایمان هدایتم کرد پیش از آنکه من شکر در مقابل نعمت را بشناسم!

ای آن که در ذلت خواندمش و عزتم بخشید!

در جهل خواندمش و شناختم عنایت کرد.

در تنهایی صدایش زدم و جمعیتم بخشید.

در غربت طلبیدمش و به وطن بازم گرداند.

در فقر خواستمش و غنایم بخشید.

                       ****************** ***

 متن زیر، بخشی از دعای عرفه امام حسین (ع) به قلم دکتر علی شریعتی است:

... معبود من!

اینک من پیش روی توام و در میان دستهای تو.

آقای من!

بال گسترده و پر شکسته و خوار و دلتنگ و حقیر.

نه عذری دارم که بیاورم نه توانی که یاری بطلبم.

نه ریسمانی که بدان بیاویزم.

و نه دلیل و برهانی که بدان متوسل شوم.

چه می‌توانم بکنم؟ وقتی که این کوله بار زشتی و گناه با من است ؟!

انکار؟!

چگونه و از کجا ممکن است و چه نفعی دارد وقتی که همه‌ی اعضا و جوارحم به آنچه کرده‌ام گواهی می‌دهند؟

 خدای من!

این منم و پستی و فرو مایگی‌ام.

و این تویی با بزرگی و کرامتت.

از من این می‌سزد و از تو آن

" چگونه ممکن است به ورطه ی نومیدی بیافتم در حالی که تو مهربان و صمیمی جویای حال منی."

 خدای من!

تو چقدر با من مهربانی با این جهالت عظیمی که من بدان مبتلایم!

تو چقدر درگذرنده و بخشنده‌ای با این همه کار بد که من می‌کنم و این همه زشتی کردار که من دارم.

 خدای من!

تو چقدر به من نزدیکی با این همه فاصله‌ای که من از تو گرفته‌ام.

تو که اینقدر دلسوز منی!

 خدایا تو کی نبودی که بودنت دلیل بخواهد؟

تو کی غایب بوده‌ای که حضورت نشانه بخواهد؟

تو کی پنهان بوده‌ای که ظهورت محتاج آیه باشد؟

کور باد چشمی که تو را ناظر خویش نبیند.

کور باد نگاهی که دیده‌بانی نگاه تو را درنیابد.

بسته باد پنجره‌ای که رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود.

و زیانکار باد سودای بنده‌ای که از عشق تو نصیب ندارد.

 

اگر هیچ وقت بعد از هر لبخندی خدا را شکر نمی کنید

حقی نخواهید داشت بعد از هر اشکی از او گله مند باشید 

 

 در دیدگاه مولانا، عشق همیشه از دو سو جریان دارد و اگر یک‌طرفه باشد، دیگر عشق نیست؛ و مشکل از جای دیگریست. او بارها در مثنوی و همینطور غزلیات خود با تیکه بر مثال‌های محتلف بر این مسئله تاکید می‌کند.

هیچ عاشق خود نباشد وصل جو

که نه معشوقش بُوَد جویای او

تشنگان گر آب جویند از جهان

آب هم جوید به عالم تشنگان

 در ابتدای دفتر سوم مثنوی، مولانا داستانی تامل برانگیز در این مفهوم نقل می‌کند که خواندنش خالی از لطف نیست. مردی شب و روز به درگاه خداوند راز و نیاز می‌کند و چون مدتها می‌گذرد و «پاسخی» از خدا نمی‌شنود، شیطان او را به شک می‌اندازد که شاید خدا هیچ توجهی به این همه دعای تو ندارد، وگرنه این همه «الله» گفتن تو را، «لبیکی» می‌بود.

آن یکی الله می‌گفتی شبی/تا که شیرین می‌شد از ذکرش لبی

گفت شیطان: آخر ای بسیار گو!/این همه الله را لبیک کو؟

می‌نیاید یک جواب از پیش تخت/چند الله می‌زنی با روی سخت؟

 مرد ساده‌دل، دل شکسته می‌شود و سر بر روی زمین می‌گذارد. در خواب، خضر را می‌بیند و خضر دلیل دل‌آزردگی وی را جویا می‌شود، و مرد می‌گوید که «الله» گفتنش را «لبیکی» از سوی پروردگار نیست.

او شکسته دل شد و بنــهاد سر/دید در خواب او خَضِر را در خُضَر

گفت: هین! از ذکر چون وامانده‌ای؟/چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای؟

گفت: لبیکم نمی‌آید جواب/زان همی ترسم که باشم ردّ باب…

و خضر به او می‌گوید که همان «الله» گفتن تو، خود همان «لبیکی» است که انتظارش را داری، و همان راز و نیاز تو به درگاه خدا، خود دلیل توجه خداوند به توست. این آشفتگی و کشش به درگاه خدا، خود هدیه‌ای از خداست برای تو و هم او بوده که خواسته تا تو را به سوی خویش بکشد…

گفت: آن الله تو، لبیک ماست/وان نیاز و درد و سوزت پیک ماست

حیله‌ها و چاره‌جویی‌های تو/جذب ما بود و گشاد این پای تو

ترس و عشق تو، کمند لطف ماست/زیر هر یاربّ تو، لبیک‌هاست

جان جاهل زین دعا جز دور نیست/زانکه یارب گفتنش دستور نیست

                             صلوات، بهترین هدیه از طرف خداوند برای انسان است.

صلوات، عطری است که دهان انسان را خوشبو می کند.

شما هم دهانتان را با صلوات خوش بو کنید

سُبْحَانَكَ يَا اللَّهُ تَعَالَيْتَ يَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

سُبْحَانَكَ يَا رَحِيمُ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

سُبْحَانَكَ يَا مَلِكُ تَعَالَيْتَ يَا مَالِكُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ  

منزّهى تو اى خدا،بلندمرتبه هستى اى بخشنده،ما را از آتش پناه ده اى پناه‏دهنده،

منزّهى تو اى مهربان،بلندمرتبه هستى‏ اى كريم،ما را از آتش پناه ده اى پناه‏دهنده،

منزّهى تو اى فرمانروا،بلندمرتبه هستى اى مالك،ما را از آتش پناه ده اى‏ 

  جوانی با چاقو وارد مسجد شد وگفت :

                                                               خدا: بنده ی من نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.

بنده: خدایا !خسته ام!نمی توانم.

خدا: بنده ی من، دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان.

بنده: خدایا !خسته ام برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.

خدا: بنده ی من قبل از خواب این سه رکعت را بخوان

بنده: خدایا سه رکعت زیاد است

خدا: بنده ی من فقط یک رکعت نماز وتر بخوان

بنده: خدایا !امروز خیلی خسته ام!آیا راه دیگری ندارد؟

خدا: بنده ی من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله

بنده: خدایا!من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم می پرد!

خدا: بنده ی من همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن و بگو یا الله

بنده: خدایا هوا سرد است!نمی توانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم

خدا: بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برایت حساب می کنیم

بنده اعتنایی نمی کند و می خوابد

خدا:ملائکه ی من! ببینید من آنقدر ساده گرفته ام اما او خوابیده است چیزی به اذان صبح نمانده

او را بیدار کنید دلم برایش تنگ شده است امشب با من حرف نزده

ملائکه: خداوندا! دوباره او را بیدار کردیم ،اما باز خوابید

خدا: ملائکه ی من در گوشش بگویید پروردگارت منتظر توست

ملائکه: پروردگارا! باز هم بیدار نمی شود!

خدا: اذان صبح را می گویند هنگام طلوع آفتاب است ای بنده ی من بیدار شو

نماز صبحت قضا می شود خورشید از مشرق سر بر می آورد

ملائکه:خداوندا نمی خواهی با او قهر کنی؟

خدا: او جز من کسی را ندارد…شاید توبه کرد…

بنده ی من تو به هنگامی که به نماز می ایستی من آنچنان گوش فرا میدهم

که انگار همین یک بنده را دارم و تو چنان غافلی که گویا صد ها خدا داری

 

 متن دعای مخصوص ماه رجب

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ

و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند [بگو] من نزدیکم و دعاى دعاکننده را به هنگامى که مرا بخواند اجابت مى‏کنم پس [آنان] باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند باشد که راه یابند(۱۸۶ سوره بقره)

انسان همان‌گونه كه به غذا و آب و هوا محتاج است به عبادت و دعا و مناجات با پروردگار خويش نيز نيازمند است و هيچ عاملي جز دعا و ذكر نمي‌تواند روح آدمي را آرام كند. ذكر و دعا، غذاي حقيقي روح و جان آدمي است و هر كس ناگزير است تمام نيازهاي مادي و معنوي خود را از راه دعا با پروردگار عالم در ميان نهد و از وي كمك بخواهد و خداوند متعال هم به یقین پاسخگوست چرا که صادق مطلق است و خود وعده داده بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را

   در روايات ما آمده که عيد روزي است که انسان در آن مرتکب گناه نشود. احسن الحال هم يعني اين که حالات انسان قرين هيچ گناهي نشود و همه لحظات او با اطاعت خداوند بگذرد. نتيجه اين اطاعت و گناه نکردن رشد و تعالي انسان و تبديل حال او به «احسن الحال» است. بنابراين «احسن الحال» به معناي فاصله گرفتن از گناه و تقرب به خداوند است و بدون اين دو، مولفه مهم «احسن الحال» تحقق نمي يابد.

 اللهم ما بنا من نعمه فمنک لا اله الا انت استغفر ک واتوبالیک

پروردگارا:هر نعمت که ما بندگان را میرسد ازآن توست.خدایی جز تو

نیست.آمرزش میطلبم وبه سوی تو از هر گناه باز می گردم.

مفاتیح الجنان(تعقیب نمازظهر)