لحظات شهادت
امیرالمؤمنین عليه السلام در آخرین ساعات عمر مبارکش دعایی بر زبان جاری کرد و سپس برای لحظاتی از هوش رفت. وقتی به هوش آمد فرمود: «این پیامبر و عمویم حمزه و برادرم جعفر و اصحاب هستند که می گویند: زود نزد ما بیا که مشتاق توایم».
سپس آخرین خداحافظی با خانوادة خویش را بر زبان آورد و فرمود: «همة شما را به خدا می سپارم. خدا پشتیبان شما باشد. خدا همة شما را حفظ کند». در این لحظه ناگهان فرمود: «سلام بر شما ای فرستادگان پروردگارم!
آنگاه این آیات را تلاوت نمود: «لِمِثلِ هذا فَلیَعمَلِ العامِلُونَ».[2] «آنانکه سعی و عملی می کنند باید برای چنین ساعتی انجام دهند». و «اَنَّ الله مَعَ الَّذینَ اتَّقََّوا و الَّذینَ هم مُحسِنُونَ».
«خداوند یار و یاور با تقوایان و نیکوکاران است».
امیرالمؤمنین عليه السلام در آخرین لحظات دائم ذکر «لا اله الا الله» بر زبان داشت و این آیه را نیز تلاوت می نمود: «فَمَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ خَیراً یَرَه، وَ مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ شَرّاً یَرَه»:
«هر کس به اندازة ذره ای کار نیک انجام داده باشد پاداش آن را می بیند، و هر کس به اندازة ذره ای کار زشت مرتکب شده باشد جزای آن را خواهد دید».
آنگاه پیشانی حضرت عرق کرد و در حالی که ذکر پروردگار می گفت به سوی قبله دراز کشید و چشمانش را بر هم نهاد و فرمود: «اشهد ان لا اله الا الله، وحده لا شریک له، و اشهد ان محمداً عبده و رسوله».
دو ثلث از شب جمعه بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم قمری گذشته بود که حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب عليه السلام در سن شصت و سه سالگی پس از بیست و پنج سال خانه نشینی و چهار سال و ده ماه خلافت ظاهری چشم از جهان فرو بست و به ملاقات پروردگار رفت، و جهانی را با رفتن خویش یتیم کرد.
موضوعات مرتبط: مناسبت هاعترت