قلبش ترك خورد
يك دانه كور / بي آنكه دنيا را ببيند / در لاي آجرهاي يك ديوار، گم بود / در آن جهان تنگ و تاريك / با باد و با باران غريبه / دور از بهار و نور و مردم بود / اما مدام احساس مي كرد / بيرون از اين بن بست / آن سوي اين ديوار، چيزي هست / اما نمي دانست، آن چيست / با اين وجود او مطمئن بود / اين گونه بودن زندگي نيست
*
هي شوق، پشت شوق/در دانه رقصيد/هي درد، پشت درد/در دانه پيچيد
و ديگر او در آن تن كوچك، نگنجيد/قلبش ترك خورد
و دستي از نور/او را به سمت ديگري برد
وقتي كه چشمش را به روي آسمان وا كرد
يك قطره خورشيد/يك عمر نابينايي او را دوا كرد
*
او با سماجت/بيرون كشيد آخر خودش را /از جرز ديوار/آن وقت فهميد/كه زندگي يعني همين كار
عرفان نظرآهاري
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: عرفان نظر آهاری اشعار